ਤਿਰੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਤੇ ਹਨ ਭਾਵੇਂ ਅਜੇ ਇਨਕਾਰ ਦੇ ਨਗ਼ਮੇਂ ,
ਛਿੜੇ ਹੋਏ ਤਿਰੇ ਨੈਣਾਂ 'ਚ ਪਰ ਇਕ਼ਰਾਰ ਦੇ ਨਗ਼ਮੇ ।
ਥਿਰਕਦਾ , ਤਾਲ ਦਿੰਦਾ , ਪੈਲ਼ ਪਾਉਦਾ , ਝੂੰਮਦਾ ਰਹਿੰਦੈ ,
ਜਦੋਂ ਵੀ ਗੂੰਜਦੇ ਦਿਲ ਵਿਚ , ਮੁਹੱਬਤ ਪਿਆਰ ਦੇ ਨਗ਼ਮੇ ।
ਨਿਭਾਉਂਦੇ ਸਾਥ ਨੇ , ਲੋਰੀ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਮਰਸੀਏ ਤੀਕਰ ,
ਜਨਮ ਤੋਂ ਮਰਨ ਤਕ ਨੇ ਰੂਪ ਕੀ ਕੀ ਧਾਰਦੇ ਦੇ ਨਗ਼ਮੇ ।
ਲਿਖੇ ਜਾਂਦੇ ਰਹੇ ਨੇ ਯੋਧਿਆਂ ਦੀ ਜਿੱਤ ਦੇ ਮੁੱਢੋਂ ,
ਲਿਖੇ ਜਾਂਦੇ ਕਦੇ ਨਾ ਹਾਰਿਆਂ ਦੀ ਹਾਰ ਦੇ ਨਗ਼ਮੇ ।
ਮੁਹੱਬਤ ਵਿਚ ਤਾਂ ਖ਼ਾਮੋਸ਼ੀ ਵੀ ਨਗ਼ਮੇ ਛੇੜਦੀ ਦਿਲ ਵਿਚ ,
ਮੁਹੱਬਤ ਵਿਚ ਨ ਕੇਵਲ ਪਿਆਰ ਦੇ ਇਜ਼ਹਾਰ ਦੇ ਨਗ਼ਮੇ ।
ਇਹ ਦਿਲ ਦੇ ਜ਼ਖ਼ਮ , ਕੋਮਲ ਪੋਟਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਸਹਿਲਾਉਂਦੇ ,
ਫ਼ਹੇ ਰਖ ਰਖਕੇ ਜ਼ਖ਼ਮਾਂ ਤੇ ਨੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਠਾਰਦੇ ਨਗ਼ਮੇਂ ।
ਹਸੇ ਮਹਿਬੂਬ ਤਾਂ ਕਿਰਦੇ ਨੇ ਜੀਕਣ ਫ਼ੁੱਲ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਚੋਂ ,
ਜਦੋਂ ਉਹ ਬੋਲਦੈ ਤਾਂ ਛਿੜ੍ਹਨ ਜਿਉਂ ਇਕ਼ਰਾਰ ਦੇ ਨਗ਼ਮੇ ।
ਸੁਲਾਉਂਦੇ ਲੋਰੀਆਂ ਦੇ ਦੇ ਕੇ ਇਹ ਜ਼ਖ਼ਮੀ ਜੁਝਾਰਾਂ ਨੂੰ ,
ਤੇ ਰਣ-ਤੱਤੇ 'ਚ ਜੂਝਣ ਵਾਸਤੇ ਵੰਗਾਰਦੇ ਨਗ਼ਮੇਂ ।
ਲੰਘਾਂਦੇ ਪਾਰ ਤੂੰ , ਲੁੱਡਣ ਮਲਾਹ ਦੇ ਜਾ ਪਿਆ ਪੈਰੀਂ ,
ਜਦੋਂ ਰਾਂਝੇ ਸੁਣੇ ਮਿੱਠੇ ਝਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਪਾਰ ਦੇ ਨਗ਼ਮੇ ।
ਜੁ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਨੇ ਸ਼ਾਇਰ , ਉਹ ਗਾਉਂਦੇ ਦਰਦ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ,
ਨ ਸੋਹਲੇ ਹਾਕਮਾਂ ਦੇ ਗਾਉਣ , ਨਾ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਨਗ਼ਮੇ ।
ਵਜਾਈ ਵੰਝਲੀ ਜਦ ਵੀ ਮੁਰਾਰੀ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨ ਬੇਲੇ ਵਿਚ ,
ਤਾਂ ਪੁੱਜੀਆਂ ਗੋਪੀਆ ਸੁਣਕੇ ਮੁਲਾਹਜ਼ੇਦਾਰ ਦੇ ਨਗ਼ਮੇ
No comments:
Post a Comment