ਹਸੀ ਬਸੰਤ, ਕਲੀ ਮੁਸਕਾਈ,
ਮਤਵਾਲੇ ਭੰਵਰਾਂ ਮਧੁ ਪੀ ਕੇ,
ਪ੍ਰੀਤ-ਰਾਗਨੀ ਗਾਈ ।
ਇਕ ਪਾਸੇ ਸੰਵਰੀ ਬਨਰਾਇ,
ਖੇਲਣ ਲੱਗੇ ਪਾਣੀ,
ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਕਵੀ ਵੇਖਦਾ,
ਪਤਲੀਆਂ ਝੀਤਾਂ ਥਾਣੀ:
ਧਧਕ ਰਹੀਆਂ ਲਾਟਾਂ ਵਿਚਕਾਰੇ
ਸੁੰਦਰਤਾ ਝੁਲਸਾਈ ।
ਤੇ ਇਹ ਦਰਦ ਉਪਜਾਊ ਝਾਕੀ
ਤਕਿ ਕੋਇਲ ਕੁਰਲਾਈ ।
ਸੋਹਣੀਆਂ ਨਾਰਾਂ, ਕੂਲੇ ਬਾਲ,
ਮੌਤ ਦੀਆਂ ਦਾੜ੍ਹਾਂ ਵਿਚਕਾਰੇ,
ਪੀਹ ਰਿਹਾ ਮਹਾਂ ਕਾਲ ।
ਨਾ ਕੋਈ ਤਰਸ ਤੇ ਨਾ ਹਮਦਰਦੀ,
ਵਾਂਗ ਪਿਸਾਚਣੀਆਂ ਦੇ ਨਚ ਰਹੀ
ਕਲ-ਜੀਭੀ ਬੇ-ਦਰਦੀ ।
No comments:
Post a Comment