ਇਕ ਬੀਬਾ ਸਾਊ ਐਡੀਟਰ,
ਜੋ ਪੰਤਾਲੀਆਂ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਲੰਘਿਆ,
ਪਰ ਮਿਹਨਤ ਦੀ ਝੰਮਣੀ ਨਾਲ
ਐਉਂ ਜਾਪੇ ਜਿਉਂ ਉਮਰ ਓਸ ਦੀ ਵਿਚੋਂ
ਝੜ ਗਏ ਨੇ ਸਠ ਸਾਲ ।
ਮੇਜ਼ ਉੱਤੇ ਦਿਨ ਭਰ ਸਿਰ ਸੁੱਟੀ
ਨੈਣਾਂ ਰਾਹੀਂ ਰੱਤ ਵਗਾਂਦਾ,
ਕਿਸੇ ਮਸ਼ੀਨ ਵਾਂਗ ਹੱਥ ਉਸ ਦਾ,
ਕਾਗਜ਼ਾਂ ਉਤੇ ਕਲਮ ਚਲਾਂਦਾ ।
ਸਿਆਲ, ਉਨ੍ਹਾਲੇ, ਸੰਝ, ਸਵੇਰੇ,
ਲੇਖਾਂ ਲਈ, ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੇ ਲਈ,
ਉਹ ਰਹਿੰਦਾ, ਗ਼ਲਤਾਨ !
ਮਣਾਂ ਮੂੰਹੀਂ ਕਾਗਜ਼ ਲਿਖ ਥੱਕੀ,
ਹਾਇ ! ਓਸ ਦੀ ਜਾਨ ।
੨.
ਮਾੜੂਆ ਜਿਹਾ ਯੁਵਕ ਇੱਕ ਹੈ,
ਜਿਸ ਦੀ ਧੌਣ ਉਤੇ ਹੈ ਪੈ ਗਿਆ
ਪੰਜ ਬੱਚਿਆਂ, ਬੀਵੀ ਦਾ ਭਾਰ,
ਪੁੰਗਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸਉਂ ਗਏ
ਜਿਸ ਦੇ ਜਵਾਨ ਅਰਮਾਨ !
ਟੁੱਟੀ ਜਹੀ ਪਤਲੂਨ ਅੜਾ,
ਦਿਨ ਭਰ ਲੱਤਾਂ ਮਾਰ ਮਾਰ ਕੇ
ਹੈ ਸ਼ੁਹਦਾ ਥੱਕ ਜਾਂਦਾ;
ਇਕ ਧਨੀ ਦਾ ਪੇਟ ਭਰਨ ਲਈ,
ਆਪ ਅਧ-ਭੁੱਖਾ ਰਹਿ ਕੇ
ਕਈ ਅਮੀਰਾਂ ਦੇ ਬੂਹਿਆਂ ਤੇ
ਜਾ ਜਾ ਤਰਲਾ ਪਾਂਦਾ ।
ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ ਸਰੀਰ ਓਸ ਦਾ
ਕਾਨੇ ਵਾਂਗੂੰ ਕੁੜਿਆ,
ਆਮਦਨ ਥੋੜ੍ਹੀ, ਖਰਚ ਵਧੀਕ,
ਖ਼ੂਨ ਸੁਕ ਗਿਆ ਨਾੜਾਂ ਵਿਚੋਂ,
ਧਨਖ ਵਾਂਗ ਲੱਕ ਉੜਿਆ ।
੩.
ਇਕ ਕਲਰਕ ਮੈਨੇਜਰ ਕਹਿ ਕੇ
ਜਿਸ ਨੂੰ ਟਪਲਾ ਲਾਇਆ;
ਪੀਲਾ ਮੂੰਹ, ਤੇ ਜਿਸ ਦੇ ਨੈਣ,
ਕਿਸੇ ਉਜਾੜ ਖਡੱਲ ਵਾਕਰਾਂ
ਡੂੰਘੇ ਦਿਸਦੇ ਹੈਨ ।
ਚਿਠੀਆਂ ਲਿਖ ਲਿਖ, ਟਾਈਪ ਕਰ ਕਰ
ਹਾਰਿਆ, ਹੰਭਿਆ, ਹੁਟਿਆ,
ਖ਼ੁਦਦਾਰੀ, ਆਜ਼ਾਦੀ ਵੇਚ,
੫.
ਕਲਰਕ, ਐਡੀਟਰ, ਕੰਪਾਜ਼ੀਟਰ
ਇਹ ਸਾਰੇ ਮਜ਼ਦੂਰ,
ਇਕ ਮਗ਼ਰੂਰ ਧਨੀ ਨੂੰ ਕਰ ਰਹੇ
ਆਪਣੀ ਲਿਆਕਤ,
ਆਪਣੀ ਮਿਹਨਤ ਨਾਲ
ਹੋਰ ਮਗ਼ਰੂਰ ।
ਮਹਿਲ ਉਦ੍ਹੇ ਅਸਮਾਨ ਘਰੂੰਦੇ,
ਦਰਜਨਾਂ ਬੈਂਕਾਂ ਨਾਲ ਓਸ ਦਾ
ਚੱਲੇ ਪਿਆ ਵਿਹਾਰ,
ਸਿੱਧੇ ਮੂੰਹ ਉਪਜਾਊਆਂ ਨਾਲ,
ਗੱਲ ਕਰਨੀ ਵੀ ਹੱਤਕ ਸਮਝੇ,
ਕੈਸੀ ਉਲਟੀ ਕਾਰ !
੬.
ਮੈਂ ਵੇਖਾਂ ਆ ਰਿਹਾ ਭੁਚਾਲ,
ਨਾ ਮਜ਼ਦੂਰੋ ਤੁਸੀਂ ਘਾਬਰੋ,
ਏਸ ਭੁਚਾਲ ਬਦਲ ਹੈ ਦੇਣੀ,
ਪਿਛਲੀ ਸਾਰੀ ਚਾਲ ।
ਮਿਹਨਤ ਨੂੰ ਸਤਿਕਾਰ ਮਿਲੇਗਾ,
ਕਿਰਤੀ ਦਾ ਭੰਡਾਰ ਭਰੇਗਾ,
ਖ਼ੂਨ ਪੀਣੀਆਂ ਜੋਕਾਂ ਹੱਥੋਂ,
ਮਿਲ ਜਾਊ ਛੁਟਕਾਰਾ ।
ਹਰ ਪਾਸੇ ਗੂੰਜੇਗਾ ਵੀਰੋ,
ਤੁਹਾਡੀ ਮਿਹਨਤ ਤੇ ਪੁਰਸ਼ਾਰਥ ਦਾ,
ਨਾਅਰਾ ਅਤ ਪਿਆਰਾ ।
No comments:
Post a Comment