ਕੋਈ ਪੁੱਛ ਵੀ ਲਏ ਕੀ ਦੱਸਾਂ ਮੈਂ ਕੀਹਨੇ ਗਲ ਘੁੱਟਿਆ ਸਾਹਵਾਂ ਦਾ ।
ਤੇਰੀ ਨਜ਼ਰ ਪਈ ਪੱਥਰ ਹੋਏ ਕੀ ਇਲਾਜ ਕਰਾਂ ਹੁਣ ਚਾਅਵਾਂ ਦਾ ।
ਤੇਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਦੀਆਂ ਗਲੀਆਂ 'ਚੋਂ ਚੁੱਪਚਾਪ ਕਿਦਾਂ ਲੰਘ ਜਾਂਵਾਂ ਮੈਂ ;
ਤੇਰੇ ਬੂਹੇ ਸਾਹਵੇਂ ਜਾਂ ਆਂਵਾਂ ਉੱਚਾ ਸੁਰ ਹੋਏ ਦੁਆਂਵਾਂ ਦਾ ।
ਤੇਰੇ ਬਾਗ਼ ਦੇ ਚੰਨਣ ਰੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਸੱਪਾਂ ਨੇ ਵਲੇਂਵੇਂ ਪਾ ਲਏ ਨੇ ;
ਉਸ ਬਾਗ਼ ਦੀਆਂ ਸੜਕਾਂ ਉੱਤੇ ਤਾਂਹੀਂ ਰਾਜ ਹੋ ਗਿਆ ਘਾਹਵਾਂ ਦਾ ।
ਸਰਦੀ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸੇਕਣ ਲਈ ਰੁੱਖਾਂ ਦਾ ਬਣਾਇਆ ਬਾਲਣ ਤੂੰ ;
ਹੁਣ ਸੂਰਜ ਦੀ ਧੁੱਪ ਸਿਰ ਚਮਕੀ ਕਿਉਂ ਖ਼ਿਆਲ ਕਰੇਂ ਤੂੰ ਛਾਂਵਾਂ ਦਾ ।
ਹਰ ਕਦਮ ਹੀ ਮਕਤਲ ਵੱਲ ਉੱਠਦਾ ਦਿਲ ਨਾ ਮੰਨੇ ਗੱਲ ਮੇਰੀ ਨੂੰ ;
ਐ ਕਾਸ਼! ਕੋਈ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ਦਿੰਦਾ ਕਿੰਝ ਮੁੜਦਾ ਮੂੰਹ ਦਰਿਆਂਵਾਂ ਦਾ ।
ਜਿਹਦੀ ਹਰ ਗਲੀ ਦੇ ਮੋੜ ਤੇ ਅਧਜਲੀ ਕਿਸੇ ਦੀ ਲਾਸ਼ ਪਈ ;
'ਕੀ ਇਹ ਓਹੀ ਸ਼ਹਿਰ ਹੈ' ? ਜਿੱਥੇ ਚਰਚਾ ਸੀ ਵਫ਼ਾਵਾਂ ਦਾ ।
No comments:
Post a Comment