ਇਹ ਸਫ਼ਰ ਲੰਮੇਰਾ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਤੇਰੇ ਬਿਨ ਕੱਟਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ ।
ਕੀ ਗ਼ਮ ਲੱਗੇ ਨੇ ਦਿਲ ਮੇਰੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ ।
ਬੂਟਾ ਪਿਆਰ ਦਾ ਲਾਇਆ ਮੈਂ ਹੱਥੀਂ ਸੁੱਕ ਗਿਆ ਬਿਨ ਪਾਣੀ ਤੋਂ ;
ਸੁੱਕੇ ਬੂਟੇ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਬੜਾ ਤਾਂਹੀਂ ਉਹ ਪੱਟਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ ।
ਮੇਰੀ ਸੋਚ ਉੱਡੀ ਪੰਛੀ ਬਣਕੇ ਤੇਰੇ ਮਹਿਲਾਂ ਤੇ ਜਾ ਬੈਠੀ ;
ਤੂੰ ਦਰਸ਼ ਨਾ ਦੇਵੇਂ ਜਦ ਤੋੜੀਂ ਇਸ ਕੋਲੋਂ ਉੱਡਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ ।
ਤੇਰੇ ਖ਼ਾਬਾਂ ਤੇ ਪਹਿਰੇ ਲੱਗੇ ਤੈਥੋਂ ਕੋਈ ਬਗ਼ਾਵਤ ਨਾ ਹੋਈ ;
ਅੱਖੀਂ ਵਿੰਹਦਿਆਂ ਸਾਥੋਂ ਸੱਜਣਾ ਵੇ ਇਹ ਮਹੁਰਾ ਚੱਟਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ ।
ਬਰਸਾਤ ਨਾਲ ਵੀ ਜੁੜੀਆਂ ਨੇ ਤੇਰੀਆਂ ਮੇਰੀਆਂ ਕੁੱਝ ਗੱਲਾਂ ;
ਬਿਜਲੀ ਚਮਕੇ ਭਾਂਵੇਂ ਕਹਿਰਾਂ ਦੀ ਇਹਤੋਂ ਪਾਸਾ ਵੱਟਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ ।
ਤੂੰ ਕੋਲ ਜਦੋਂ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਸੈਂ ਹਾਸਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ ਬੁਲ੍ਹਾਂ ਤੇ ;
ਤੂੰ ਦੂਰ ਗਿਉਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੂੰ ਤੱਕ ਹੁਣ ਐਂਵੇਂ ਹੱਸਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ ।
No comments:
Post a Comment