ਫੁੱਲਜੇ ਸਰੀਰ ਤਾਂ ਦਿਮਾਗ਼ ਰਹਿਜੇ ਛੋਟਾ॥
ਮਾਰਦਾ ਚਵਲ ਬੰਦਾ ਅਕਲਾਂ ਤੋਂ ਖੋਟਾ॥
ਸੁੱਟੋ ਜੇਹੋ ਜਿਹਾ ਪੱਥਰ ਅਵਾਜ਼ ਆਉ ਉਹੋ ਖੂੰਆਂ …
ਜਿਹੜੇ ਦਾੜਿਆਂ ਚ' ਪਈਆਂ ਨੀਂ ਤੂੰ ਦੱਸਦੀ ਏ ਜੂੰਆਂ…
ਉਹਨਾਂ ਏਥੇ ਕਈਆਂ ਦਾ ਕਡਾ ਦਿੱਤਾ ਧੂੰਆਂ …
ਜਿੱਥੇ ਤੇਰੇ ਘੋਨੇ ਮੋਨੇ ਮਾਰ ਜਾਦੇ ਮੋਂਕ॥
ਉੱਥੇ ਦਾੜੇ ਅਤੇ ਮੁੱਛਾਂ ਵਾਲੇ ਖੜਦੇ ਨੇ ਲੋਕ॥
ਬੇਸ਼ੱਕ ਸਾੜੇ ਜਾਣ ਭਾਂਵੇ ਬੰਨ੍ਹ ਬੰਨ੍ਹ ਵਿੱਚ ਰੂੰਆਂ
ਜਿਹੜੇ ਦਾੜਿਆਂ ਚ' ਪਈਆਂ ਨੀਂ ਤੂੰ ਦੱਸਦੀ ਏ ਜੂੰਆਂ…
ਉਹਨਾਂ ਏਥੇ ਕਈਆਂ ਦਾ ਕਡਾ ਦਿੱਤਾ ਧੂੰਆਂ …
ਏਨਾਂ ਦਾੜਿਆਂ ਨੇ ਜੋਤਾਂ ਵਿੱਚ ਚਰਬੀ ਹੈ ਪਾਈ॥
ਏਨਾਂ ਦਾੜਿਆਂ ਨੇ ਧੋਤੀ ਅਤੇ ਬੋਦੀ ਹੈ ਬਚਾਈ॥
ਸਾਨੂੰ ਪੜਕੇ ਤਾਂ ਵੇਖ ਕਾਹਨੂੰ ਬੈਠਾ ਬਣ ਘੂੰਆਂ …
ਜਿਹੜੇ ਦਾੜਿਆਂ ਚ' ਪਈਆਂ ਨੀਂ ਤੂੰ ਦੱਸਦੀ ਏ ਜੂੰਆਂ…
ਉਹਨਾਂ ਏਥੇ ਕਈਆਂ ਦਾ ਕਡਾ ਦਿੱਤਾ ਧੂੰਆਂ …
ਏਹੇ ਆਪਣੀ ਮਿਸਾਲ ਖੁਦ ਘੜਦੇ ਨੇ ਆਪ॥
ਏਹੇ ਖਾਲਸਾ ਖੁਦਾ ਬੀਬਾ ਸਾਰਿਆ ਦਾ ਬਾਪ॥
ਬਿਨਾਂ ਸਿਰ ਲੜ ਜਾਦੇ ਸੁਣ ਉੱਠਦੀਆਂ ਲੂੰਆਂ …
ਜਿਹੜੇ ਦਾੜਿਆਂ ਚ' ਪਈਆਂ ਨੀਂ ਤੂੰ ਦੱਸਦੀ ਏ ਜੂੰਆਂ…
ਉਹਨਾਂ ਏਥੇ ਕਈਆਂ ਦਾ ਕਡਾ ਦਿੱਤਾ ਧੂੰਆਂ …
ਏ ਦਾੜੇ ਵਾਲੇ ਚਾਲੀ ਸਾਲ ਕਰਗੇ ਸੀ ਰਾਜ॥
ਗੰਗੂ ਵਾਂਗ ਓਨਾਂ ਨਾਲ ਪਾਲ਼ੀ ਨਾ' ਲਿਹਾਜ॥
ਉਹੋ ਜੜ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਉਖਾੜੇ ਜਿਹੜੇ ਰੱਖਦੇ ਸੀ ਸੂੰਆਂ …
ਜਿਹੜੇ ਦਾੜਿਆਂ ਚ' ਪਈਆਂ ਨੀਂ ਤੂੰ ਦੱਸਦੀ ਏ ਜੂੰਆਂ…
ਉਹਨਾਂ ਏਥੇ ਕਈਆਂ ਦਾ ਕਡਾ ਦਿੱਤਾ ਧੂੰਆਂ …
ਕਦੇ ਨਾਂ' ਜਗਾਈਏ ਸੁੱਤੇ ਨਾਗ਼ਾ ਦੀ ਪਟਾਰੀ॥
ਹਾਂਜੀ ਜੰਗਲ ਤਬਾਹ ਕਰ ਜਾਦੀ ਅੰਗਿਆਰੀ॥
ਦਈਏ 'ਸੱਤਿਆ' ਮਸਲ ਅਸੀ ਪੈਰਾਂ ਵਿੱਚ ਠੂੰਆਂ …
ਜਿਹੜੇ ਦਾੜਿਆਂ ਚ' ਪਈਆਂ ਨੀਂ ਤੂੰ ਦੱਸਦੀ ਏ ਜੂੰਆਂ…
ਉਹਨਾਂ ਏਥੇ ਕਈਆਂ ਦਾ ਕਡਾ ਦਿੱਤਾ ਧੂੰਆਂ …
-----------------
Waah
ReplyDeleteNice,,,
ReplyDelete