ਜਗ ਕੋਲੋਂ ਕਿਉਂ ਪਾਸੇ ਰਹੀਏ।
ਅੰਦਰੋ ਅੰਦਰ ਲਾਸੇ ਰਹੀਏ।
ਅਪਣੇ ਹੱਥੋਂ ਮਰ ਜਾਈਏ, ਜੇ,
ਢੁਨੀਆਂ ਦੇ ਭਰਵਾਸੇ ਰਹੀਏ।
ਸੰਗੀ ਮਾਂਘ੍ਹੇ ਮਾਰਣਗੇ, ਜੇ,
ਓਹਨਾਂ ਕੋਲ ਨਿਰਾਸੇ ਰਹੀਏ।
ਜੀਵਨ ਪੀਹਵਣ ਮੁਕਦਾ ਨਾਹੀਂ,
ਜੁੱਪੇ ਨਿੱਤ ਖਰਾਸੇ ਰਹੀਏ।
ਹੋਰਾਂ ਆਜ਼ਾਦੀ ਸਮਝਾਈਏ,
ਆਪੀ ਭਾਵੇਂ ਫਾਸੇ ਰਹੀਏ।
ਦੁੱਖਾਂ ਸਾਨੂੰ ਲਭ ਹੀ ਲੈਣੈਂ,
ਭਾਵੇਂ ਕਿੰਨੇ ਪਾਸੇ ਰਹੀਏ।
ਖ਼ੁਸ਼ ਰਖ ਸਕਨੇ ਹਾਂ ਜੀਵਨ,ਜੇ,
ਗ਼ਮ ਨੂੰ ਪਾਂਦੇ ਹਾਸੇ ਰਹੀਏ।
ਨੇਕੀ ਕਰਕੇ ਵਾਪਸ ਮੰਗੀਏ,
ਗਿਣਦੇ ਤੋਲੇ ਮਾਸੇ ਰਹੀਏ।
ਲੋੜਾਂ ਜੇਕਰ ਮੁਹਲਤ ਦੇਵਣ,
ਪੀਂਦੇ ਘੋਲ ਪਤਾਸੇ ਰਹੀਏ।
ਖ਼ੌਰੇ ਕਦ ਮਰ ਜਾਣੈਂ, ਫਿਰ ਕਿਉਂ,
ਭੁਖਾਂ ਜਰੀਏ, ਪਿਆਸੇ ਰਹੀਏ।
'ਅਸ਼ਰਫ਼' ਸਭ ਨੂੰ ਮਹਿਕਾਂ ਵੰਡੀਏ,
ਕਿਉਂ ਜਗ ਵਿਚ ਬਿਣ-ਬਾਸੇ ਰਹੀਏ।
No comments:
Post a Comment